![]() | Profilaktyka chorób układu sercowo naczyniowego - Wstęp |
![]() | O chorobie - Choroba niedokrwienna serca |
![]() | O chorobie - Nadciśnienie tętnicze |
![]() | Prawidłowy pomiar ciśnienia tętniczego w domu |
![]() | Ocena tzw. ryzyka sercowo-naczyniowego |
![]() | Profilaktyka chorób układu sercowo-naczyniowego – styl życia |
![]() | Praca zawodowa |
![]() | Wytyczne do warunków pracy dla osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego |
![]() | Bibliografia |
Profilaktyka chorób układu sercowo-naczyniowego – styl życia
Działania zmierzające do zmian w stylu życia, w tym w zakresie nawyków żywieniowych, palenia tytoniu, picia alkoholu czyaktywnościfizycznej, zwiększają skuteczność leczenia farmakologicznego choroby niedokrwiennej serca i nadciśnienia tętniczego krwi oraz zmniejszają ryzyko powikłań sercowonaczyniowych w ich przebiegu.
Celem wprowadzania zmian w stylu życia osób chorujących na choroby układu sercowo-naczyniowego jest:
Zalecane kierunki zmian w stylu życia są zarówno podstawą profilaktyki chorób układu sercowo-naczyniowego, jak i wsparciem terapii farmakologicznej tych chorób.
Żywienie
Prawidłowe żywienie zapobiega nadwadze, a tym samym nadmiernemu obciążeniu układu sercowo-naczyniowego, oraz wielu chorobom, m.in. osteoporozie, cukrzycy, niektórym nowotworom.
Współcześnie funkcjonuje wiele teorii na temat sposobów odżywiania i diet, w tym licznych odmian „piramidy zdrowego żywienia”. Graficzny model żywienia przedstawia proporcje zawartości składników w porcjach żywieniowych (rys. 2).
Rysunek 2. Piramida zdrowego żywienia [16]
Związek żywienia z ryzykiem chorób układu sercowonaczyniowego obserwuje się na podstawie wpływu diety na takie czynniki ryzyka, jak np. poziom cholesterolu, ciśnienie i masa ciała. Do składników pożywienia szczególnie istotnych z punktu widzenia ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego należą kwasy tłuszczowe, cholesterol oraz składniki mineralne, m.in. sód i potas.
Redukcja nadmiernej masy ciała powinna być osiągnięta dzięki zmniejszeniu kaloryczności i zmianie składu diety. Pacjentom zaleca się spożywanie warzyw, ubogich w tłuszcze produktów mlecznych, błonnika, produktów pełnoziarnistych i białka ze źródeł roślinnych, a także ograniczenie spożycia tłuszczów nasyconych i produktów bogatych w cholesterol. Ponadto zaleca się spożywanie świeżych owoców, chociaż należy pamiętać o zachowaniu ostrożności u pacjentów z nadwagą i cukrzycą, ze względu na dużą zawartość w nich węglowodanów. Dzienna porcja owoców i warzyw powinna wynosić 300 – 400 g. Zaleca się równieżspożywanie ryb co najmniej dwa razy w tygodniu. Należy natomiast unikać spożywania tak zwanych napojów energetyzujących oraz produktów spożywczych zawierających duże ilości fruktozy, m.in. produktów słodzonych syropem glukozowo-fruktozowym.
Spożycie soli kuchennej
Nadmierne spożycie soli może zwiększać oporność na leczenie nadciśnienia tętniczego. Ograniczenie dziennego spożycia sodu do 4,35 – 5,8 g NaCl powoduje przeciętny spadek ciśnienia tętniczego krwi o 2 – 8 mmHg. Dieta chorych na nad-ciśnienie tętnicze nie powinna zawierać więcej niż 5 g soli kuchennej/dobę(≤85 mmol sodu). Dobrym sposobem kontroli ilości spożywanej soli jest:
Spożywanie alkoholu
Zwiększone spożycie alkoholu sprzyja częstszemu występowaniu udaru mózgu,a jednocześnie może osłabiać działanie lekówobniżających ciśnienie tętnicze. Jeżelicałkowite wyeliminowanie alkoholu nie jest możliwe, należy ograniczyć jego dzienne spożycie:
Łączne tygodniowe spożycie alkoholu nie powinno przekraczać 140 g u mężczyzn i 80 g u kobiet ( 250 ml piwa, 100 ml wina i 25 g wódki zawiera 10 g czystego alkoholu).
Palenie papierosów
Wypalenie jednego papierosa powoduje istotny wzrost ciśnienia tętniczego krwi i częstości rytmu serca, który utrzymuje się ponad 15 minut. Istnieją również dowody na szkodliwy wpływ palenia biernego. Ponadto palenie znacznie zwiększa globalne ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca, udaru mózgu i choroby tętnic obwodowych, szczególnie u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Zwalczanie nałogu palenia stanowi istotny element obniżania ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych na nadciśnienie tętnicze.
Aktywność fizyczna
Odpowiednia aktywność fizyczna jest ważną składową działań związanych z zapobieganiem chorobom układu sercowo-naczyniowego i niefarmakologicznym leczeniem tych chorób. Wykazano bowiem, że tą drogą można uzyskać obniżenie ciśnienia tętniczego krwi o4 – 9 mmHg. Wzrost aktywności fizycznej pomaga również zredukować nadwagę, poprawić ogólną wydolność fizycznąi zmniejszyć ryzyko zgonu z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego. Pacjentom z nadciśnieniem tętniczym zaleca się co najmniej 30 – 45-minutowy umiarkowanie intensywny dynamiczny wysiłek aerobowy (np. bieganie, szybkie marsze, jazdę na rowerze, pływanie) przez 5 – 7 dni w tygodniu. Rodzaj aktywności powinien być dostosowany dowieku, współistniejącychschorzeńipreferencjipacjenta. Nie są zalecane ćwiczenia izometryczne (np. dźwiganie dużych ciężarów). Osoby z chorobą niedokrwienną serca podjęcie jakiejkolwiek intensywniejszej formy aktywności fizycznej powinny skonsultować z lekarzem.
Podejmowanie dyskusji na temat zalet aktywności fizycznej jest obecnie tematem bardzo pilnym. Wyniki badań obejmujących ponad 300 aktywnych zawodowo osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego wykazałybowiem, że tylko ok. 55% z nich uprawia regularnie, co najmniej raz w tygodniu, tzw. aktywny wypoczynek (szybki spacer, nordic walking, jazdę na rowerze),natomiast aż ponad 30% badanych robi to rzadziej niż raz w miesiącu, można więc powiedzieć, sporadycznie lub nawet wcale 2 (rys. 3).
Rysunek 3. Aktywność fizyczna, tzw. aktywny wypoczynek, osób chorujących na nadciśnienie tętnicze krwi i chorobę niedokrwienną serca
Przypisy
____________________________
[16.] http://www.izz.waw.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=7&Ite [18.03.2011].
|
|
|
|
|
|
|
|