Położenie stanowiska pracy w odniesieniu do podłoża

Położenie stanowiska pracy w odniesieniu do podłoża

Stanowiska pracy usytuowane na wyższym lub niższym poziomie w stosunku do podłoża niosą ze sobą ryzyko upadku człowieka z wysokości. Upadek z wysokości zdefiniowany jest przez trzy fazy:

  • rozpoczęcia spadania będącego skutkiem zachwiania, poślizgnięcia, potknięcia, itp.,
  • swobodnego spadania,
  • zatrzymania spadania na skutek uderzenia o podłoże lub elementy stanowiska pracy.

Upadek z wysokości stanowi jedno z najpoważniejszych zagrożeń na jakie jest narażony człowiek w środowisku pracy. Wystąpienie tak rozumianego upadku z wysokości grozi człowiekowi bardzo poważnymi obrażeniami lub śmiercią na skutek zderzenia z elementami konstrukcyjnymi stanowiska pracy lub podłożem. Ze względu na wagę tego problemu konieczne jest podejmowanie działań zapobiegających możliwości występowania spadania z wysokości. Do najważniejszych z nich należą:

  • stosowanie barier, pomostów i innych rozwiązań konstrukcyjnych uniemożliwiających pracownikowi rozpoczęcie spadania,
  • stosowanie indywidualnego sprzętu uniemożliwiającego człowiekowi wejście w strefę stanowiska pracy zagrożoną upadkiem z wysokości,
  • stosowanie podnośników z koszami i opuszczanych wind,
  • stosowanie odpowiednio skonstruowanych i zabezpieczonych rusztowań,
  • stosowanie ochron grupowych np. siatek ochronnych.

W przypadku braku możliwości zastosowania takich środków technicznych konieczne jest użycie indywidualnego sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości.

O skuteczności działania indywidualnego sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości decydują trzy podstawowe czynniki:

  • parametry techniczne (jak np. wytrzymałość na zerwanie, odporność na obciążenie dynamiczne, zdolność amortyzacji itp.);
  • prawidłowy dobór sprzętu, z uwzględnieniem specyfiki stanowiska pracy;
  • metody użytkowania sprzętu.