Jak osoby z depresją funkcjonują w pracy?  (na podstawie wyników badań CIOP-PIB)

 

     Zdolność do pracy osób z depresją

 

W CIOP-PIB diagnozowano całkowitą/ogólną zdolność do pracy, na którą składają się między innymi takie elementy jak:

• aktualna zdolność do pracy
• 14 możliwych rodzajów schorzeń (chorób), takich jak np.: schorzenia mięśniowo-szkieletowe, sercowo-krążeniowe, oddechowe, układu moczowo-płciowego, pokarmowego, itp.
• upośledzenie zdolności do pracy z powodu tych schorzeń
• liczba dni nieobecności w pracy z powodu choroby

 

Autor: Szymon-Szymankiewicz

W całej badanej grupie osób z depresją  średnia ocena ogólnej zdolności do pracy była znacząco niższa niż wśród osób z innymi problemami zdrowotnymi, co potwierdza bardziej „degradujący” wpływ depresji w porównaniu do innych chorób na zdolność do pracy osób chorych (Bugajska, 2018).

 

Zgodnie z kategoryzacją ogólnej zdolności do pracy na dobrą, słabą i umiarkowaną, ponad połowa osób badanych uzyskała ją na poziomie słabym, a jedynie 2,6% - na poziomie dobrym.

Uzyskane wyniki są zgodne z danymi pochodzącymi z amerykańskich badań, w których stwierdzono, że około jedną trzecią ekonomicznych kosztów depresji stanowią koszty związane z obniżoną produktywnością, niezdolnością do pracy oraz niższą wydajnością pracy osób doświadczających tych problemów (Dewa i in., 2011; Greendberg i in., 2015).

 

     Ocena aktualnej zdolności do pracy

Prawie połowa badanej grupy (44,4%) oceniła swoją obecną zdolność do pracy na poziomie przeciętnym oraz poniżej przeciętnej. Analiza różnic w aktualnej zdolności do pracy w grupie osób z umiarkowanym oraz średnim poziomem depresji ujawniła, że grupy te różnią się od siebie istotnie. Osoby z umiarkowaną depresją oceniają istotnie wyżej swoją aktualną zdolność do pracy niż osoby z dużą depresją. Wynik ten potwierdza intuicyjne przekonanie o tym, że im wyższy poziom depresji, tym niższa ocena aktualnej zdolności do pracy.

 

 

     Liczba dni nieobecności w pracy z powodu choroby

Liczbę dni nieobecności w pracy z powodu choroby analizowano także w relacji do ciężkości depresji, a uzyskany wynik okazał się zgodny z intuicyjnym przewidywaniem: w grupie osób z ciężką depresją wystąpiło istotnie więcej dni absencji chorobowej niż w grupie osób z umiarkowaną depresją.

 

     Zaangażowanie w pracę

Porównanie osób z umiarkowaną oraz ciężką depresją ujawniło, że osoby z drugiej grupy oceniły swoje zaangażowanie w pracę jako istotnie niższe niż osoby z pierwszej z wymienionych grup.

Także analiza korelacji pomiędzy depresją a poziomem zaangażowania potwierdziła, że im wyższy poziom depresji, tym mniejsze zaangażowanie w pracę. Szacowanie społecznych kosztów depresji z reguły nie uwzględnia zatem tych, które ponoszą pracodawcy tych osób w postaci obniżonego zaangażowania w pracę osób z depresją. Uznaje się, że to prezentyzm, czyli obecność w pracy, której nie towarzyszy zaangażowanie w pracę, a nie absencja jest powodem aż 37% (ok. 32 dni robocze) ogólnych kosztów dużej depresji (Greenberg i in., 2015).