Koszty depresji, w tym koszty związane z pracą

 

Depresja jest poważnym problemem społecznym ze względu na swoje rozmiary oraz koszty społeczne. Znaczące są także ekonomiczne koszty depresji. W Stanach Zjednoczonych szacuje się je na ok. 210 miliardów dolarów rocznie (Greenberg i in., 2015). W Polsce, pośrednie koszty depresji oceniano w 2014 roku  na ok. 1- 2,6 mld złotych rocznie i znaczący udział mają w nich utrata dni pracy lub wycofywanie się osób z depresją z rynku pracy. Zaburzenia psychiczne, w tym szczególnie depresja,  stają się także wiodącą przyczyną zwolnień chorobowych z krajach OECD (Lexis MA, i in.. 2012) i ten związek ciągle wzrasta (Ekberg K, i in., 2015).  Badania pokazują także, że absencja spowodowana depresją częściej skutkuje w perspektywie 5 lat opuszczeniem rynku pracy niż absencja spowodowana innymi problemami zdrowotnymi.

Z innych danych wiadomo,  że zwolnienia chorobowe osób z depresją są dłuższe niż osób z innymi schorzeniami mimo, że jest ona leczona  przy pomocy “nowoczesnych” terapii (Kupfer, 2012) i często kończą się przechodzeniem tych chorych na rentę. Wiadomo także, że im dłużej osoby z depresją przebywają na zwolnieniu lekarskim, tym trudniej powrócić im do pracy oraz tym częściej opuszczają rynek pracy odchodząc na rentę (Dekkers-Sanchez, 2008).

 

Inne wyniki badań wskazują wzajemny związek zwolnień i depresji, co oznacza, że  długotrwałe zwolnienia chorobowe osób z depresją często nasilają symptomy depresyjne, a nawet mogą prowadzić do podejmowania  prób samobójczych (Wang M, i in..  2016).

 

Jednocześnie istnieją także dane, które pokazują, że wśród pacjentów z depresją, którzy powracają do zdrowia więcej jest osób  pracujących niż niepracujących (Simon i in., 2000).

 

Poza kosztami depresji związanymi z nieobecnością pracownika w pracy i wynikającymi z tego powodu stratami, istnieją także koszty związane z gorszym funkcjonowaniem zawodowym osób z depresją obecnych w pracy, szczególnie z powodu niższej wydajności pracy tych osób (Lerner i in., 2008). Osoby te mają  często problemy z realizowaniem zadań zawodowych, zarówno umysłowych, jak i fizycznych, ale także interpersonalnych, trudno im także realizować zadania zawodowe w należytym czasie   (Kessler i in., 2006; Adler i in., 2006). Popełniają więcej błędów w pracy, a ich a ich funkcjonowanie zawodowe może nawet stanowić zagrożenie z punktu widzenia bezpieczeństwa w pracy  (Haslam i in., 2005).