Nazwa | 2-Bromo-2-chloro-1,1,1-trifluoroetan | Numer CAS | 151-67-7 | Synonimy | |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315; Eye Dam. 1 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 1), H318; Repr. Tox. 1B (Szkodliwość na rozrodczość kat.1B), H360D; STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
| Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H315: Działa drażniąco na skórę. H318: Powoduje poważne uszkodzenie oczu. H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych. H360D: Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności. P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy. P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy. P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać. P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 40 mg/m3 | NDSCh: | 100 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 197,39 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: słodkawy, podobny do zapachu chloroformu Temperatura krzepnięcia: -118,3°C Temperatura wrzenia: 50,2°C Gęstość w temp. 20°C: 1,85 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 6,8 Prężność par w temp. 20°C: 323,9 hPa Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,345% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w acetonie, eterze etylowym, benzenie, chloroformie, trichloroetylenie | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,3700 Ciepło właściwe w temp. 57°C: 0,557 J/(g K) |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 5680 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 238090 mg/m3 LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych LDL0 (człowiek, doustnie) - 140 mg/kg LCL0 (człowiek, inhalacja) - 57470 mg/m3 (3 h)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja działająca na ośrodkowy układ nerwowy: powoduje zniesienie czucia bólu i sen narkotyczny; słabo drażniąca.
Drogi wchłaniania: przez drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: pary wywołują senność, zniesienie czucia bólu, sen. W czasie snu: zwolnienie akcji serca, następnie możliwe jej przyspieszenie, zaburzenia rytmu, spadek ciśnienia tętniczego. Przedłużone narażenie na duże stężenie powoduje zaburzenia oddechowe, zatrzymanie oddechu, obrzęk płuc. Następstwem zatrucia mogą być zmiany w wątrobie z żółtaczką, niewydolność nerek po kilkutygodniowym (do 4 tyg.) okresie utajenia.
Skażenie skóry ciekłą substancją może wywołać jej zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje łzawienie, zaczerwienienie spojówek, prawdopodobnie z ryzykiem uszkodzenia rogówki.
Drogą pokarmową może wywołać mdłości, wymioty oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Objawy zatrucia przewlekłego: objawy ze strony układu nerwowego: uczucie zmęczenia, rozdrażnienie, bóle głowy. Halotan może wywołać uszkodzenie wątroby i nerek.
|
|
|
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna. Odtrutka: nie jest znana. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wystąpienie senności uzasadnia przerwanie narażenia: należy wyprowadzić poszkodowanego i podawać tlen do oddychania. Jeżeli senność nie ustępuje, wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Postępowanie objawowe.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce, odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub aparatem typu AMBU. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Stan narkozy bez zaburzeń oddechowych i krążenia nie wymaga leczenia: po 10-15 minutach snu (śpiączki) następuje powrót do świadomości. Jeżeli w tym okresie zatruty nie odzyskał świadomości, konieczny jest transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza. W razie zaburzeń oddechowych zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie z użyciem aparatu typu AMBU i podawaniem tlenu. Nie podawać epinefryny, adrenaliny, innych amin katecholowych (ryzyko migotania komór). Transport karetką reanimacyjną PR do szpitala bez przerywania leczenia, pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością letniej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian). Pomoc lekarska: W razie wskazań - konsultacja dermatologa.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Przemywać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko uszkodzenia rogówki. Pomoc lekarska: W razie dolegliwości i/albo przekrwienia spojówek - zapewnić konsultację okulistyczną.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu halotanu poszkodowany powinien sam sprowokować u siebie wymioty. Później nie wywoływać wymiotów. Podać 150 ml płynnej parafiny. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe - jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR lub reanimacyjną, w zależności od wskazań (dawki i objawów). |
|
|
|