Nazwa | Benzaldehyd | Numer CAS | 100-52-7 | Synonimy | aldehyd benzoesowy |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P262: Nie wprowadzać do oczu, na skórę lub na odzież.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 10 mg/m3 | NDSCh: | 40 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 106,13 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: gorzkich migdałów Temperatura topnienia: -26°C Temperatura wrzenia: 179°C Temperatura zapłonu: 64°C Temperatura samozapłonu: 190°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 1,4% obj. - górna: brak danych Stężenie stechiometryczne: 2,26% obj. Gęstość w temp. 20°C: 1,04 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 3,7 Prężność par: - w temp. 20°C: 0,8 hPa - w temp. 30°C: 1,7 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 3,5 g/m3 - w temp. 30°C: 7,2 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25°C: 0,3% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, benzenie | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 352°C Ciśnienie krytyczne: 2,18 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,5455 Lepkość w temp. 20°C: 1,4 mPa s Ciepło właściwe: 1,6 J/(g K) Ciepło parowania w temp. wrzenia: 402,4 J/g Ciepło spalania: -33,3 kJ/g Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,48 |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 0,2 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 1300 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, uczulająca, wywołuje depresję ośrodkowego układu oddechowego.
Drogi wchłaniania: pary - drogi oddechowe, ciecz - przewód pokarmowy i prawdopodobnie skóra.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie i ból oczu, zaczerwienienie spojówek, uczucie pieczenia w nosie i gardle, kaszel, uczucie duszności. Może wystąpić senność oraz/lub drgawki.
Skażenie skóry ciekłą substancją może spowodować zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać łzawienie oczu i zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową w dużej dawce może wywołać nudności, wymioty, ból brzucha. Jak się ocenia, dawka toksyczna dla człowieka przekracza 50 g.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzający się kontakt skóry z ciekłą substancją może spowodować zmiany uczuleniowe i przewlekłe zapalenie skóry. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do inhalacji, Relanium w amp. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie duszności z objawami spastycznymi oskrzelowymi należy podać do inhalacji Atrovent w aerozolu (1-2 rozpylenia). Działa rozszerzająco na oskrzela po 2-5 minutach. W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo Relanium. Transport do szpitala karetką PR, pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej z mydłem. W razie zaczerwienienia skóry wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie wskazań - konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe; w razie wskazań transport do szpitala. |
|
|
|