Nazwa | N-Metyloanilina | Numer CAS | 100-61-8 | Synonimy | N-metylofenyloamina |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 3*, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331; Acute Tox. 3*, dermal (Toksyczność ostra, kat.3 – skóra), H311; Acute Tox. 3*, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301; STOT RE 2* (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373**; Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400; Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania. H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą. H301: Działa toksycznie po połknięciu. H373**: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie . H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy. P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy. P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem. P361: Natychmiast zdjąć całą zanieczyszczoną odzież. P405: Przechowywać pod zamknięciem. P501: Zawartość/pojemnik usuwać do … .
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 2 mg/m3 | NDSCh: | 4 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
Metody oznaczania wybranych substancji chemicznych w powietrzu środowiska pracy. IMP, Łódź 1994 |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 107,15 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna lub żółtawa Zapach: słodkawy, podobny do aniliny Temperatura topnienia: -57°C Temperatura wrzenia: 196°C Temperatura zapłonu: 86°C Temperatura samozapłonu: 500°C Granica wybuchowości: - dolna: brak danych - górna: brak danych Stężenie stechiometryczne: brak danych Gęstość w temp. 20°C: 0,99 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 3,7 Prężność par: - w temp. 50°C: 4,5 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 1,8 g/m3 - w temp. 30°C: 3,6 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 3% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych i rozcieńczonych kwasach mineralnych | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20C: 1,5704 Lepkość w temp. 25°C: 1,98 mPa s Ciepło właściwe: 1,94 J/(g K) Ciepło parowania w temp. wrzenia: 496 J/g Ciepło spalania: -38,1 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 7,13-8,91 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - brak danych LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, działa methemoglobinotwórczo; zatruć u ludzi nie opisywano. Opracowano na podstawie danych z badań na zwierzętach i prawdopodobnie analogicznego działania amin aromatycznych o podobnej strukturze chemicznej.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy, skóra.
Objawy zatrucia ostrego:
Skażenie skóry może wywołać sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, drgawki, utratę przytomności.
Skażenie oczu substancją może wywołać zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową może wywołać mdłości, wymioty, biegunkę oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, drgawki, utratę przytomności.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. Prawdopodobnie jako amina aromatyczna może wywołać zmiany na skórze, uczulenia. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego. Odtrutki: 1-proc. błękit metylenowy - do podawania dożylnego, witamina C w amp. po 500 mg. Leczenie: tlen i odtrutka specyficzna: 1-proc. błękit metylenowy do podawania dożylnego, najlepiej w warunkach szpitalnych.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C - 1 amp. (500 mg). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu, a w razie braku sprzętu metodą usta-usta. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C. W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia wskutek skażenia skóry w każdym przypadku konieczny jest transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C - 1 amp. (500 mg). W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana konsultacja dermatologiczna lub chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C - 1 amp. (500 mg). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Ułożyć zatrutego w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu, a w razie braku sprzętu metodą usta-usta. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C. W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia (brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po potwierdzeniu methemoglobinemii). |
|
|
|