Nazwa | Fenylo(2-naftylo)amina | Numer CAS | 135-88-6 | Synonimy | N-fenylo-2-naftyloamina, 2-anilinonaftalen, 2-naftylofenyloamina, N-2-naftyloanilina |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351; Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319; Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315; Skin Sens. 1 (Działanie uczulające na skórę, kat.1), H317; Aquatic Chronic 2 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 2), H411;
| Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H319: Działa drażniąco na oczy. H315: Działa drażniąco na skórę. H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry. H411: Działa toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | BRAK | Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 0,02 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 219,3 Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe Barwa: jasnoszara Zapach: charakterystyczny Temperatura topnienia: 107-108°C Temperatura wrzenia: 400°C Temperatura zapłonu: powyżej 100°C Temperatura samozapłonu: brak danych Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych Gęstość w temp. 57°C: 1,24 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: brak danych Prężność par w temp. 235°C: 20 hPa Stężenie pary nasyconej: brak danych Rozpuszczalność w wodzie: nie rozpuszcza się Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w acetonie, dwumetylosulfotlenku, alkoholu etylowym, eterze etylowym, benzenie, chloroformie | Właściwości dodatkowe | Ciepło spalania: -37,9 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 8730 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca i uczulająca. Dotychczas nie udowodniono działania rakotwórczego u ludzi. Informacje o działaniu methemoglobinotwórczym są niepewne.
Drogi wchłaniania: pyły - przez drogi oddechowe, roztwór w rozpuszczalnikach organicznych - z przewodu pokarmowego; nie ma danych o wchłanianiu przez skórę.
Objawy zatrucia ostrego: narażenie na pyły może wywołać kaszel, zaczerwienienie spojówek, łzawienie oczu. Sygnalizowane ryzyko działania methemoglobinotwórczego wskazuje na możliwość wystąpienia sinoniebieskiego zabarwienia błon śluzowych i skóry, bólu głowy, duszności, zaburzeń świadomości, utraty przytomności i zgonu.
Skażenie oczu substancją stałą lub pyłami może spowodować zaczerwienienie spojówek, łzawienie, ból oczu.
Skażenie skóry może wywołać jej swędzenie, zaczerwienienie. Przypadkowe połknięcie może spowodować wymioty, ból brzucha, biegunkę.
Objawy zatrucia przewlekłego: mogą wystąpić zmiany uczuleniowe skóry, nadwrażliwość na promienie słoneczne, nadmierne rogowacenie naskórka. |
|
|
Niezbędne leki: tlen. Odtrutki: 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego w amp. po 10 ml, witamina C w amp. po 500 mg. Leczenie: tlen i odtrutki specyficzne - błękit metylenowy dożylnie. * Wobec sygnalizowania w pojedynczych opracowaniach ryzyka działania methemoglobinotwórczego, uwzględniono tę możliwość w leczeniu ostrych zatruć.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Nie podawać alkoholu w żadnej postaci. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych i wykluczono możliwość innej przyczyny poza zatruciem związkiem methemoglobinotwórczym, należy podawać powoli dożylnie 10 ml 1-procentowego błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C. Transport do szpitala (ośrodka ostrych zatruć) bez przerywania podawania tlenu.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech metodą usta-usta lub aparatem typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie zaburzeń oddychania: intubacja dotchawiczna, prowadzenie oddechu zastępczego za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych i wyłączono możliwość innej przyczyny poza zatruciem związkiem methemoglobinotwórczym, należy podać powoli dożylnie 10 ml 1-procentowego błękitu metylenowego, a następnie witaminę C (500 mg). Uwaga: poprawa powinna nastąpić po 30-40 minutach. Jeżeli sinica nie ustąpiła, można powtórzyć iniekcję błękitu metylenowego po 1 godzinie. Nie przekraczać całkowitej dawki 7 mg/kg, tj. łącznie 0,5 g błękitu metylenowego. Transport karetką reanimacyjną do szpitala bez przerywania leczenia (brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po potwierdzeniu zwiększonej zawartości methemoglobiny we krwi).
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością wody (o temperaturze pokojowej), najlepiej bieżącej. Następnie postępować jak w zatruciu inhalacyjnym. Na uszkodzoną skórę założyć jałowy opatrunek. Pomoc lekarska: Ze względu na możliwość wystąpienia objawów ogólnych zatrucia w każdym przypadku konieczny jest transport do szpitala karetką PR. Wystąpienie sinoniebieskiego zabarwienia błon śluzowych i skóry uzasadnia postępowania jak w zatruciu inhalacyjnym. W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Wobec ryzyka uszkodzenia rogówki konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Dalsze postępowanie - jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|