Nazwa | 1,1-Dichloroetan | Numer CAS | 75-34-3 | Synonimy | 1,1-dwuchloroetan; chlorek etylidenu; dichlorek etylidenu |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225; Acute Tox. 4 (*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319; STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335; Aquatic Chronic 3 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 3), H412; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary. H302: Działa szkodliwie po połknięciu. H319: Działa drażniąco na oczy. H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych. H412: Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić. P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy. P273: Unikać uwolnienia do środowiska. P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 400 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04325:2006 PN-Z-04120-01:1979 (W) PiMOŚP 2000, nr 3(25) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 98,97 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: podobny do zapachu chloroformu Temperatura topnienia: -97,6°C Temperatura wrzenia: 57°C Temperatura zapłonu: -10°C Temperatura samozapłonu: 458°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 5,6% obj. - górna: 16% obj. Stężenie stechiometryczne: 7,75% obj. Gęstość w temp. 20°C: 1,17 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 3,42 Prężność par: - w temp. 20°C: 244 hPa - w temp. 30°C: 360 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 991 g/m3 - w temp. 30°C: 1415 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,5% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 250°C Ciśnienie krytyczne: 5,065 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4164 Lepkość w temp. 25°C: 0,505 mPa s Ciepło właściwe: 1,28 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 290,1 J/g - w temp. 25°C: 313,4 J/g Ciepło spalania: -2,70 kJ/g Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,8 |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 206-5661 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 725 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca; działa toksycznie na ośrodkowy układ nerwowy, może uszkadzać wątrobę i nerki.
Drogi wchłaniania: skóra, drogi oddechowe, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par może powodować ból i łzawienie oczu; w dużym stężeniu wywołuje objawy podobne do upojenia alkoholowego: zawroty i ból głowy, pobudzenie, następnie senność, utrata świadomości; ryzyko zaburzeń rytmu serca i zgonu poprzedzonego niewydolnością krążeniowo-oddechową.
Skażenie skóry ciekłą substancją może wywołać miejscowy ból i oparzenie chemiczne; wchłonięcie przez skórę może wywołać objawy narkotyczne jak w zatruciu inhalacyjnym.
Skażenie oczu ciekłą substancją oraz narażenie na działanie par może wywołać zaczerwienienie, oparzenie spojówek i rogówki.
Drogą pokarmową prawdopodobnie może wywołać bóle brzucha, wymioty z krwią, biegunki i objawy narkotyczne. W jedynym przypadku zatrucia śmiertelnego wskutek uszkodzenia wątroby i nerek nie podano drogi wchłonięcia substancji ani dawki.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzający się kontakt ze skórą wywołuje wysuszenie i pękanie naskórka skóry. Uwaga: opracowano na podstawie bardzo skąpych danych dotyczących zatruć u ludzi oraz analogii do działania innych chlorowanych węglowodorów alifatycznych.
|
|
|
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe; kontrolować akcję serca. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść poszkodowanego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Pilnie wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, umyć skórę dużą ilością chłodnej bieżącej wody z mydłem. Pomoc lekarska: Zależnie od rozległości i charakteru zmian - konsultacja dermatologa; w razie skażenia dużej powierzchni skóry z ryzykiem wystąpienia ogólnych objawów zatrucia - transport do szpitala.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: W każdym przypadku skażenia oczu konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|