Nazwa | DDT | Numer CAS | 50-29-3 | Synonimy | klofenotan; dichlorodifenylotrichloroetan; klofenotan (INN); dikofan; 1,1,1-trichloro-2,2-bis(4- chlorofenylo)etan; |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Carc 2 (Rakotwórczość kat.2), H351; Acute Tox. 3, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301; STOT RE 1 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 1), H372(**); Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400; Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H301: Działa toksycznie po połknięciu. H372**: Powoduje uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie . H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P273: Unikać uwolnienia do środowiska. P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy. P314: W przypadku złego samopoczucia zasięgnąć porady/zgłosić się pod opiekę lekarza. P501: Zawartość/pojemnik usuwać do … . P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Specyficzne stężenia graniczne | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 0,1 mg/m3 | NDSCh: | 0,8 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
metoda zalecana przez jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 221,04 Stan skupienia w temp. 20 °C: ciało stałe Barwa: bezbarwne Zapach: słaby fenolowy Temperatura topnienia: 140,5 °C Temperatura wrzenia: rozkład pod wpływem temperatury Temperatura zapłonu: brak danych Temperatura samozapłonu: brak danych Granice wybuchowości w powietrzu: brak danych Stężenie stechiometryczne: brak danych Gęstość w temp. 25 °C: 1,612 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 7,63 Prężność par: - w temp. 20 °C: brak danych - w temp. 25 °C: 0,00186 mPa Stężenie pary nasyconej: brak danych Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,063 g Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych | Właściwości dodatkowe | Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log Pow): 2,58-2,83 |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 370 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, skóra) - 1400 mg/kg TDL0 (człowiek, doustnie) - 2000 mg/kg LDL0 (człowiek, doustnie) - 80 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja silnie drażniąca; toksyczna dla ośrodkowego układu nerwowego. Przypuszczalna doustna dawka śmiertelna dla człowieka wynosi 28 g.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pyłu i aerozolu wywołuje łzawienie i ból oczu, zaczerwienienie spojówek, uczucie pieczenia w nosie, gardle, kaszel i obrzęk płuc (po okresie utajenia). W dużych stężeniach może wywołać pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia świadomości, osłabienie mięśni, drżenia mięśni, przyspieszenie oddechu, gorączkę, drgawki, zaburzenia rytmu serca, spadek ciśnienia tętniczego krwi, śpiączkę.
Skażenie skóry wywołuje zaczerwienienie.
Skażenie oczu wywołuje łzawienie i ból oczu, zaczerwienienie spojówek z ryzykiem trwałego uszkodzenia gałki ocznej.
Drogą pokarmową wywołuje oparzenia błony śluzowej jamy ustnej i przełyku, nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. Może spowodować uszkodzenie wątroby, nerek oraz obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego.
Objawy zatrucia przewlekłego: podrażnienie oczu, podrażnienie i alergia na skórze - kontaktowe zapalenie skóry. Stwierdzano zaburzenia pobierania jodu przez tarczycę, zmniejszenie klirensu tyroksyny i jej poziomu oraz zmniejszenie jodowania tyroksyny. Ekspozycja na wysokie stężenia 2,4-D może spowodować trombocytopenię, umiarkowaną niedokrwistość, monocytozę, limfocytozę i eozynofilię. Możliwość wystąpienia polineuropatii. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, diazepam (Relanium) w amp. po 10 mg; leki przeciwbólowe do podawania pozajelitowego. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają podanie inhalacyjne deksametazonu lub/i dożylne hydrokortyzonu i furosemidu. W przypadku wystąpienia drgawek zastosować leczenie objawowe - można podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.). W każdym przypadku zatrucia inhalacyjnego transport do szpitala karetką reanimacyjną ze względu na ryzyko wystąpienia obrzęku płuc po okresie utajenia objawów.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść poszkodowanego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Chronić przed utratą ciepła. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają podanie dożylne hydrokortyzonu i furosemidu. W przypadku wystąpienia drgawek zastosować leczenie objawowe - można podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Założyć jałowy opatrunek na ewentualne oparzenia. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Ze względu na ryzyko wystąpienia ogólnych objawów zatrucia w każdym przypadku konieczny transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. W razie wystąpienia zmian skórnych konieczna konsultacja dermatologiczna lub/i chirurgiczna. Można podać pozajelitowo leki przeciwbólowe.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna (ryzyko uszkodzenia rogówki). Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniem okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Nie wywoływać wymiotów, podać do wypicia białko jaj kurzych albo mleko, poza tym nie podawać niczego doustnie. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|