Szermierka

Wprowadzenie

Szermierka jest sportem walki, podczas uprawiania którego ciało jest narażone na przypadkowy kontakt z bronią poza strefami ochronnymi. Szermierka należy do sportów niebezpiecznych. Odzież ochronna oraz wyposażenie dla szermierzy mają na celu, tak dalece jak to możliwe zapobieganie zranieniom lub w najgorszym przypadku zredukowanie stopnia ciężkości zranień, zwłaszcza puntą broni.

Urazy

Szczególnie niebezpieczne są złamania klingi. Okoliczności złamania klingi mogą spowodować nadanie jej bardzo dużej prędkości i w konsekwencji doprowadzić do uderzeń załamaną klingą z dużą energią.  Znane są przypadki kiedy złamane klingi przebijały wyposażenie ochronne z fatalnymi skutkami. Praktycznie żadna odzież nie jest w stanie wytrzymać wszystkich możliwych uderzeń złamaną klingą. Dlatego dobierając wyposażenie ochronne należy kierować się zasadą zapewnienia możliwie wysokiego stopnia ochrony bez powodowania dyskomfortu nie do zaakceptowania lub znaczącego ograniczenia ruchów szermierzy.

 

Broń stosowana podczas uprawiania szermierki:

 

- floret

tradycyjna broń do pojedynków o prostokątnym przekroju klingi, w przypadku której punktuje się tylko trafienia puntą (końcem broni). Celem trafień jest przód tułowia łącznie z brzuchem oraz tył tułowia w dół do tali.

- szpada

tradycyjna broń do pojedynku o przekroju klingi w kształcie litery V, w przypadku której punktuje się tylko trafienia puntą i dla której celem trafień jest całe ciało łącznie z głową i stopami.

- szabla

broń pochodząca od szabli kawaleryjskiej o stępionym ostrzu tnącym. Punktowane są trafienia każdą częścią klingi. Celem jest całe ciało powyżej pasa z wyjątkiem rąk.

 

Rodzaje wyposażenia ochronnego

Maska szermiercza – element okrywający twarz, boki głowy i przód szyi.

Częścią maski jest tzw. osłona sztywna, w postaci elementu osłaniającego przód głowy, którego część umożliwia widzenie. Opcjonalnie maska może być wyposażona w wizjer (przezroczysta część zastępująca osłonę sztywną).

 

Bluza szermiercza

Ubiór okrywający obydwie ręce na całej ich długości, od nadgarstka do barku, klatkę piersiową i co najmniej górną część brzucha.

 

Spodnie szermiercze

Ubiór okrywający brzuch, uda i kolana (opcjonalnie dolną część nogi)

 

Kalesony szermiercze

Ubiór ochronny okrywający brzuch i górną połowę ud, noszony pod spodniami.

 

Palstron szermierczy

Element ubioru na jedno ramię, noszony pod bluzą, okrywający co najmniej część trzymającego broń ramienia, pachę uzbrojonego ramienia i część klatki piersiowej po tej samej stronie.

 

Rękawice szermiercze

Element ubioru okrywający rękę, nadgarstek i cześć przedramienia szermierza.

 

Długie skarpety szermiercze

Ubiór okrywający stopy i dolną część nogi do wysokości tuż nad kolanem.

 

Szermierczy ochraniacz piersi

Element osłaniający noszony na piersiach przez kobiety uprawiające szermierkę. Osłony te mogą występować w postaci jednoczęściowej, dwuczęściowej przeznaczonej do umieszczania wewnątrz przodu bluzy lub wewnątrz stanika.

 

Ochraniacz narządów płciowych

Element osłaniający noszony wewnątrz spodni.

 

Oznaczenie wielkości

Na wyposażeniu ochronnym umieszczone jest oznaczenie jego wielkości. Wielkość odnosi się do wymiarów ciała szermierzy.

Oznaczenie wielkości bluz i plastronów powinno być zależne od obwodu klatki piersiowej od obwodu przez pierś i wzrostu użytkownika.

Oznaczenie wielkości spodni i kalesonów szermierczych powinno być zależne od obwodu talii i wzrostu użytkownika lub od zewnętrznej długości nogi.

Oznaczenie wielkości rękawic powinno być zależne od długości dłoni i szerokości dłoni.

Oznaczenie wielkości skarpet powinno być związane z wielkością obuwia użytkownika.

Oznaczenie wielkości ochraniaczy piersi powinno być zgodne z rozmiarami biustonosza i rozmiarami miseczek biustonosza.

Oznaczenie wielkości masek szermierczych powinno być zgodne z ich obwodem.

 

Poziomy ochrony

Dobór odpowiedniego poziomu ochrony dla poszczególnych szermierzy zależy od wielu czynników takich jak:

- ciężar;

- wzrost;

- doświadczenie.

Stosowanie odpowiednich poziomów ochrony jest najczęściej ustalane przez orzeczenia lub zarządzenia lokalnych, krajowych, międzynarodowych organizacji szermierczych.

W praktyce najczęściej poszczególne związki szermiercze wyznaczają poziom ochorny konieczny dla danego typu szermierki, wieku i indywidualnych warunków szermierzy. Rozróżnia się dwa poziomy ochrony 1 i 2. Poziom 1 jest najniższym z możliwych. Natomiast poziom 2 jest standardem w zawodach międzynarodowych.

Bluzy szermiercze, spodnie, kalesony szermiercze

Ponieważ powierzchnia osłaniana przez bluzy i spodnie jest zależna od wielkości noszącego jej użytkownika kupując ochronę należy dokładnie zapoznać się z instrukcją jej dopasowania.

Konieczny obszar strefy ochronnej jak i osłaniane powierzchnie tułowia są uwarunkowane rodzajem uprawianej dyscypliny. Należy również uwzględnić prawo lub leworęczność użytkownika. Każdy rodzaj ochraniacza jest oznakowany przez zaznaczenie rodzaju dyscyplin dla których odzież ta jest odpowiednia, jak również podane jest przeznaczenie dla prawo lub leworęcznych szermierzy.

Użytkownik stosujący ubiór o właściwej wielkości, przy wykonywaniu zwykłych ruchów szermierczych powinien mieć osłonięte następujące strefy ciała:

- bluzy – od 30 mm powyżej linii szyi do tali dookoła tułowia i w dół wzdłuż ramion do 50 mm powyżej nadgarstka.

- spodnie szermiercze – od co najmniej 100 mm powyżej pasa do 75 mm poniżej linii stawu kolanowego, wokół brzucha i ud.

- kalesony – przednia połowa obwodu brzucha i ud od bioder do linii poniżej kolana co najmniej do połowy ud.

- plastrom – od szyi do bioder oraz jeden bok tułowia, do linii środkowej na klatce piersiowej i na plecach. Rękaw powinien sięgać do miejsca leżącego nie wyżej niż 100 mm powyżej łokcia.

 

Język maski

Regulamin FIE z 1999 r., wymaga stosowania języka o głębokości od 100 mm do 120 mm. Praktyka wykazuje, że większe języki niż 120 mm mogą powodować u niektórych szermierzy unoszenie maski w górę z twarzy w czasie walki.

Wizjery i maski mogą być również  wykonane z materiałów innych niż siatka pleciona z drutu stalowego. Na przykład maski z przezroczystymi wizjerami są wykonane najczęściej z poliwęglanu o grubości 2 mm. Ponieważ jednak wizjery tego typu nie są odporne na zarysowanie, musza być one często wymieniane, w związku z czym powinny być łatwo wymienialne. Wizjer nie powinien również podlegać naprężeniom w wyniku zamocowania w masce. Wskazane jest, aby taki wizjer miał nakładaną zewnętrzną szybkę jednorazowego użytku przedłużającą trwałość wizjera wewnętrznego.

Wizjer nie powinien również pogarszać wentylacji w obszarze twarzy tak, aby szermierz nie ulegał niedotlenieniu. Wadą wizjerów jest również ich podatność na zaparowanie.