Pomiot ptasi, w zależności od procesu chowu, rodzaju stosowanej w żywieniu paszy, zastosowanego systemu technologicznego, jakości i dostępu do wody pitnej oraz gatunku ptactwa i wielkości stada, może mieć różne właściwości fizyczne i chemiczne, a także różną konsystencję. Te warunki decydują o organizacji usuwania, magazynowania i transportu pomiotu, który może być wykorzystywany jako nawóz.

W systemie chowu ściółkowego, po zakończeniu cyklu produkcyjnego, a przed umieszczeniem w kurniku nowego stada, ściółkę wraz z pomiotem zwykle należy usunąć z kurnika. W małych przydomowych kurnikach używa się do tego celu wideł, łopaty i taczek, natomiast na fermach najczęściej ładowarek samojezdnych lub ładowarek montowanych na ciągniku, które nawóz przemieszczają na płytę gnojową.
Wskazane jest magazynowanie odchodów w pomieszczeniach zadaszonych, w których podłoga i ściany powinny być wykonane w taki sposób, aby zapobiec wyciekom do gruntu.

Po usunięciu odchodów kurnik należy wymyć, osuszyć a następnie wydezynfekować.

Usuwanie odchodów w systemie klatkowym polega na tym, że pod rzędem klatek na każdej kondygnacji znajduje się przenośnik taśmowy, na który spadają odchody, skąd trafiają na przenośnik poprzeczny, a następnie na przyczepę lub do miejsca składowania (najczęściej zadaszonego magazynu). Obsługa przenośników jest bezpieczna, jeśli są zachowane ogólne zasady bezpieczeństwa pracy. Należy jednak pamiętać, że wszelkie naprawy, czyszczenie i konserwacja przenośników mogą być wykonywane po ich zatrzymaniu, odłączeniu zasilania i uniemożliwieniu przypadkowego uruchomienia.

W każdym systemie (ściołowym i bezściołowym) chowu drobiu niezbędny jest system ściekowy odprowadzający brudną wodę po myciu pomieszczeń i rozwodniony nawóz. Ważne jest przykrycie rusztem kanałów ściekowych, co zapobiega upadkom i potknięciom.