Dotychczasowe wymagania PN-EN 131 odnoszące się do parametrów drabin

 

W artykule scharakteryzowano typowe wymagania w odniesieniu do drabin, określone w częściach k3 normy PN-EN 131 [6]. Dotyczą one drabin aluminiowych i drewnianych:

• przystawnych: jednoczęściowych (rys. 1.1.), składanych (rys. 1.2.) i wysuwanych (rys. 1.3.),
• rozstawnych (rys. 2.),
• uniwersalnych - dwu- (rys. 3.1.) i trzyczęściowych (rys. 3.2.).

Drabiny te produkowane są w różnych wariantach wykonania, dostosowanych do po-trzeb użytkownika (poręcze do trzymania, szczeble, stopnie, stabilizatory itd.).

Rys. 1. Wybrane drabiny przystawne: 1 - jednoczęściowa, 2 - dwuczęściowa składana, 3 – wysuwana	Rys. 2. Przykład drabiny rozstawnej drewnianej

 

 

Rys. 3. Wybrane drabiny uniwersalne: 1 - dwuczęściowa, 2 - trzyczęściowa

 

Tabela 1. Podział drabin na klasy w zależności od przenoszonego obciążenia stosowany w W. Brytanii

 

     * Źródło: British and European Ladder Certification Standards 
       http://www.ladders-direct.com/content/6-british-and-european-ladder-certification-standards
      [dostęp:  29.06.2017] 

 

Dotychczasowe wymagania odnoszące się do wymienionych rodzajów drabin zawarto w normach:

• PN-EN 131-1:2015-12 [7]: określającej terminologię, rodzaje i wymiary funkcjonalne omawianych w artykule drabin [7]
• PN-EN 131-2+A1: 2012-12: opisującej wymagania, sposób badania i oznakowania [8]

oraz

• PN-EN 131-3:2007: określającej wymagania dotyczące rodzaju i zakresu informacji przekazywanych użytkownikowi [9].

 

Z punktu widzenia dostosowania do warunków użytkowania najistotniejsza była część 2. normy, odnosząca się do badań parametrów użytkowych drabin i oceny ich wyników. Badania te dotyczyły wytrzymałości drabin przy zastosowaniu wyłącznie obciążeń statycznych. W normie nie różnicowano też drabin ze względu na przewidziane ich zastosowania w warunkach domowych czy też przemysłowych [9]. Badaniami objęto poszczególne elementy drabin: podłużnice i ich dolne końce, szczeble/stopnie/ podesty, stopki, poręcze, a także całą drabinę, tj. jej skręcanie na długości lub boczne ugięcie. Założono, że drabina powinna mieć nośność 150 kg (wymagało to zbadania jej siłą 260 kg).

 

Klasyfikacje drabin stosowane w niektórych krajach

 

W niektórych krajach europejskich stosuje się klasyfikację drabin ze względu na różne klasy obciążeń. Np. w Wielkiej Brytanii istnieje podział na trzy klasy drabin przeznaczonych do przenoszenia obciążenia statycznego, wy-wołanego przez stojącego na nich pojedynczego użytkownika wraz z wyposażeniem (tab. 1.).

Bardziej złożony podział drabin zastosowano w USA (tab. 2.).

Wymagania w PN-EN 131-2+A1:2012-12, a także podziały drabin na klasy stosowane zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w USA uwzględniają jedynie obciążenia statyczne podczas pracy. Podejście to uległo zmianie w nowej normie PN-EN 131-2+A2:2017-02.

 

Tabela 2. Podział drabin na klasy w zależności od przenoszonego obciążenia stosowany w USA 

 

 

_____________________

[6]  PN-EN 131-2+A2:2017-02 Drabiny - Część 2: Wymagania, badanie, oznakowanie

[7]  PN-EN 131-1:2015-12 Drabiny - Część 1: Terminologia, rodzaje, wymiary funkcjonalne

[8]  PN-EN 131-2+A1: 2012-12 Drabiny - Część 2: Wymagania, badania i oznakowanie

[9]  PN-EN 131-3: 2007 Drabiny - Część 3: Informacje użytkowe